اولویتهای عدالت جهانی

یک سوم از همه انسانها به علل مرتبط با فقر، یعنی به علت سوء تغذیه و ابتلاء به بیماریهایی که با هزینه ارزان قابل پیشگیری یا علاج هستند، می میرند. با این حال، سیاستمداران، دانشمندان و رسانه های جمعی کشورهای توسعه یافته علاقه چندانی به یافتن راههایی برای کاهش این فقر، نشان نمی دهند. آنها به مداخلات نظامی محتمل برای متوقف ساختن نقض حقوق بشر در کشورهای در حال توسعه علاقه مندترند، هرچند که این مداخلات ـ در بهترین صورت ـ فواید اندکی را به بهای گزاف پدید می آورد. ریشه این اولویت غربی احتمالا منافع فردی است، اما این کار تصویر اخلاقی بسیار سخیفی از همکاری اقتصادی جهانی پدید می آورد و هم خود به وسیله آن تصویر تداوم می یابد. نظام نوین اقتصاد جهانیِ تحمیلی کشورهای توسعه یافته، هم نابرابری جهانی را تشدید می کند و هم فقر شدیدی را در سطحی بسیار گسترده بوجود می آورد. بر اساس هر برداشت منطقی از ارزشهای اخلاقی، پیشگیری از این فقر مسئولیت درجه اول است.